مایکل کریک، یکی از عوامل فرم خوب یونایتد

ورود مایکل کریک به ترکیب یونایتد پس از مصدومیت، با بردهای پیاپی این تیم و صعود به رتبه سوم جدول قرین شده است، آیا این مسئله اتفاقی است؟

سخت است که به روند شش برد پیاپی بنگری و مشکلی در آن ببینی، اما به همان اندازه مشکل است که این روزها نگاهی به بازی های منچستر یونایتد بیندازی و چندین مشکل بزرگ را نبینی. صعود آن ها به رتبه سوم شگفت آور بوده است، عملکردهایی با ایرادهای عمیق که زیر ماسک نتیجه های پشت سر هم، پنهان شده است. لوییس فن خال تمامی شک ها را با گفتن این که از بازی تیمش راضی نبوده است، برطرف کرد. اما پس از بازی تیمش مقابل لیورپول، آن ها را شایسته تشویق به خاطر "مجبور کردن شانس" برای همسویی با تیمش دانست.

در آن عبارت، او یکی از پیچیده ترین مفاهیم را واگویه کرد: توانایی خاصی که برخی تیم ها برای گرفتن بهترین نتایج دارند در حالی که بهترین عملکرد را ندارند. آن ها شوق برای پیروزی دارند، ظرفیتی که بتوانند فشار را تحمل کنند و از فرصت هایشان به خوبی استفاده کنند، تا تیغه برنده یک قهرمان را دارا باشند. یونایتد این ویژگی را تحت هدایت فرگوسن دارا بود و به نظر می رسد حالا در حال کشف دوباره آن است، البته از دروازه بانی فوق العاده دخیا و تمام کنندگی خوب عمدتا فن پرسی نمی توان به راحتی گذشت.

اما فاکتور دیگری در بازگشت یونایتد به اگر نگوییم فرم، لااقل پیروزی وجود دارد. مایکل کریک ابتدای فصل را به دلیل جراحی مچ پای خویش از دست داد، سپس بازگشت او به دلیل کشیدگی کشاله به تعویق افتاد. او 47 دقیقه در شکست 1-0 تیمش مقابل همشهری های آبی پوش بازی کرد، بازی ای که شاید بتوان آن را به نقطه عطف تیم فن خال تعبیر کرد: اگرچه تیم او باخت، اما آن ها 52 دقیقه با یک یار کمتر بازی کردند و کمی بدشانس بودند که بدون امتیاز بازی را به پایان بردند. پس از آن بازی، کریک در تمامی بازی ها به میدان رفته است.

از او به عنوان هافبک مرکزی، هافبک توپ نگه دار و به عنوان دفاع مرکزی استفاده شده است و او تمامی این نقش ها را با آرامش خاص خود ایفا کرده است. در بازی مقابل ساوتهمپتون، به طور اخص، مشخص بود که با رفتن او به مرکز دفاع سه نفره، پس از تعویض پدی مک نیر، چگونه روند بازی عوض شد.

یونایتد اکثر دقایق نیمه اول را با هراس و سراسیمگی و آشفتگی بازی کرد و شاید می بایست از حریف خود عقب می افتاد، اما وقتی کریک یک پست عقب تر رفت، ساوتهمپتون دیگر مثل قبل تهدیدآمیز به نظر نمی رسید. بخشی از آن به دلیل صحت پاس های کریک بود: او 86.5% پاس هایش به مقصد رسید در حالی که تنها 72% پاس های مک نیر سالم بودند. یونایتد با وجود کریک توپ را بهتر توزیع می کرد و بنابراین قادر بود تا ضرب آهنگ بازی را بهتر در دست گیرد.

او بازیکنی است که در اکثر دوران بازیگریش کمتر از لیاقتش به چشم آمده و تحسین شده است، عموما به خاطر اینکه کمتر عملی تماشایی یا چشم نواز انجام می دهد. آن هایی که تمام دانششان از فوتبال محدود به ویدیوهای یوتوب و واین می شود، در او چیز خاصی نمی بینند. او بازیکنی است که توسط دیگر بازیکنان و تماشاگرانی که به طور زنده و مداوم بازی های یونایتد را می بینند، تحسین می شود؛ نقطه قوت او؟ جاگیری اوست، نحوه حرکت او می تواند حمله حریف را خفه کند، همچنین نحوه ای که او توپ را نگه می دارد و با آرامشش، برروی دیگران نیز تاثیر می گذارد. البته درست است که در برخی بازی ها، مخصوصا وقتی تحت پرس شدید قرار گرفته باشد، کمی آزرده و پر اشتباه ظاهر می شود، مهم ترین نمونه این اتفاق در دو فینال لیگ قهرمانان مقابل بارسلونا رخ داد، اما در مقابل همه حریفان به جز معدودی از برترین ها، او می تواند حس کنترل را به تیم ارائه کند.

درصد پاس های صحیح او دراین فصل 90% بوده است؛ او 12مین پاسور برتر لیگ بین کسانی است که حداقل 6 بازی را ازابتدا در ترکیب حضور داشته اند. چیزی که ارزش کار او را بیشتر می کند، این است که او به طور متوسط در هر بازی 4.6 پاس بلند می دهد که از تمامی افرادی که از او درصد پاس سالم بیشتری دارند، افزون تر است، به جز فیل جاگیلکا، که کمی متعجب کننده است. کریک تنها پاس های عرضی نمی دهد و تنها به دنبال گزینه های ساده ترنیست، ائ درصد پاس سالم بالایی دارد و در عین استریوتایپی که مردم از او ساخته اند، اقدام به ارسال پاس هایبلند رو به جلو نیز می کند. او همچنین به طور متوسط 1.9 تکل و 1.4 قطع توپ در هر بازی دارد و همچنین 2.6 پاکسازی و 0.7 بلوکه کردن را نیز در این فصل ثبت کرده است.

اما به واقع، تاثیر کریک کمتر از این ها محسوس است. او بازیکنی است که حضورش باعث می شود که دیگر بازیکنان بهتر بازی کنند و این چیزی است که در نتایج اخیر یونایتد خود را نشان داده است. در 33 سالگی، او در طی ماه گذشته دوباره خود را به بازیکنی مهم در آینده لااقل نزدیک یونایتد تبدیل کرده است.

جاناتان ویلسون

منبع: طرفداری