تنها مقداری درباره پیرمرد دوست داشتنی فوتبال

در مطلب زیر خواهیم خواند:

او همواره به مسائل اجتماعی پیرامون اهمیت داده و نمونه آخر آن در ساخت پیراهن فصلی باشگاه بود که در ابتدای فصل جاری از آن در تیم منچستر یونایتد بهره برداری شد و در حقیقت اشاره به صنعت ریسندگی در انگلستان داشت و سر آلکس فرگوسن اولین فردی بود که از این طرح حمایت کرد. همچنین نام سر آلکس فرگوسن در سال 1998 در کمپینی برای حمایت از حزب آسیب پذیر کارگر در انگلستان، بزرگترین نامی بود که در این لیست دیده میشد و این پس از آنی بود که تأثیرات سیاستها و اقدامات مارگارت تاچر، زن آهنگی انگلسنتان به شدت بر این قشر فشار وارد کرده بود. ضمناً میتوان از کمکهای فراوان مالی و غیر مالی او به کمپینهای بشر دوستانه و خیره های مختلف به عنوان یکی از تابناک ترین اقدامات او یاد کرد. اما حمایت های او به اینجا ختم نمیشد، در طی چند سال گذشته و به کرات او از همکاران خود به دلیل امنیت شغلی پائین در کسوت مربیان دفاع کرد و به رؤسای باشگاه تاخت. حمایتهای او نقش پررنگی در نگاه ویژه مردم به جایگاه مربیان ادای احترام به آنان ایفا کرد. این موضوع مهمیست که کسی چون سر آلکس فرگوسن که خود از ایمن ترین جایگاه در بین مربیان تاریخ فوتبال برخوردار است، نگاه و توجه ویژه ای به جایگاه همکاران خود داشته باشد که به لحاظ جایگاه شاید میلیونها کیلیومتر از خود او دور هستند و باز این به توجه و نگاه ویژه او باز میگشت که چیزی از نظر او دور نمیماند.

اما یکی دیگر از عواملی که سالها به خصوص در این اواخر در موفقیت تیم او و شخص او دیده شده، ناامید نشدن و امیدواری فراوان به پیروزی نزد اوست. او به تیم خود یاد داد که هرگز ناامید نشوید. پیروزی های تاریخی مثل آنچه در برابر تیم بایرن مونیخ در سال 1999 رخ داد و یا این اواخر در برابر تیم منچسترسیتی با گل رابین وان پرسی به ثمر نشست، نمونه های اندکی از این روحیه مبارزه طلبانه و پیروزی بخش اوست که بی شک به تیم او نیز منتقل شده است. او بارها در برخی از فصول مقابل افرادی چون آرسن ونگر، خوزه مورینیو و این اواخر روبرتو مانچینی پذیرای شکست بود اما هربار با توانی دو صد چندان و با امیدواری بسیار بیش از گذشته به میادین بازگشت و نمونه آخر آن در کسب بیستمین جام قهرمانی با اختلاف زیاد نسبت به تیم پر سر و صدای شهر منچستر به همگان نمایان شد.

اما بی تردید یکی از دلایل موفقیت سر آلکس فرگوسن زیرکی او بود. مربیان امروز را نگاه کنید، معمولاً آنها با بزرگان قبل از خود یا رابطه ای ندارند و یا روابط آنها تیره و تار است و سایه سنگین آنها را تحمیل نمیکنند اما کاری که سر آلکس فرگوسن کرد ناشی از هوش سرشار او بود. او از ابتدا با سر بابی چارلتون و سر مت بازبی که در سالهای پایانی عمر خود بود، بهترین رابطه را ایجاد کرد و از کمکها و راهنمایی های آنها مدد جست، لذا حمایت این افراد را همیشه در پشت سر خود حس میکرد. او به خوبی راه و روش سر مت بازبی را که در باشگاه منچستر یونایتد نهادینه کرده بود درک کرده بود. سر آلکس فرگوسن هرگز نخواست او را تغییر دهد بلکه گام در راه تکمیل کردن آن برداشت و این یکی از دلایل موفقیت او در تیم منچستر یونایتد بود. سر مت بازبی شخصیتی قوی، روحیه ای مثال زدنی و هوشی سرسار داشت و در کار خود یک حرفه ای تمام عیار بود و حال آلکس فرگوسن جوان چرا باید کاری راهی غیر از آن انتخاب میکرد؟ جداً او در نوع خود یک اتفاق تکرار نشدنیست.

mufctalk