خلاصۀ تاریخ باشگاه منچستر یونایتد - قسمت هفتم

تاریخ باشگاه منچستر یونایتد

قسمت هفتم

تاریخ منچستر یونایتد سالهای 1970 تا 1979

مقالۀ هفتگی اختصاصی از نویسندۀ بلیچر ریپورت - Kyle Diller

هر داستان شیرینی پایانی دارد و دوران موفقیت منچستر یونایتد تحت هدایت سر مت بازبی نیز از این قاعده مستثنی نبود. درست پیش از شروع دهۀ 1970، بازبی از سرمربیگری یونایتد کناره گیری کرد.

بازبی به دنبال بازنشستگی از سرمربیگری، سمتی را به عنوان مدیر در باشگاه پذیرفت و این اتفاق نشانه ای بود از پایان یک عصر از تاریخ باشگاه، اگرچه بدون شک تأثیر او همچنان در اولدترافورد حس می شد.

بازیکن سابق یونایتد، ویلف مکگینس که پسرش پل هم اکنون سرمربی تیم زیر 18 ساله های باشگاه و کمک مدیر آکادمی یونایتد است، از مربیگری تیم ذخیره ها به عنوان جانشین سر مت بازبی در تیم اصلی ارتقا پیدا کرد. در اولین فصل او در باشگاه، یونایتد نتوانست نتیجه ای بهتر از مقام هشتمی لیگ دسته یک را کسب کند.

مکگینس در دوران کوتاهش به عنوان سرمربی، به سه نیمه نهایی رسید، ولی نهایتا دوران او در باشگاه بدون جام خاتمه یافت. در دسامبر 1970 مک گیمس مجددا به مربی تیم ذخیره ها تقلیل رتبه پیدا کرد و بازبی به صورت موقت مسؤولیتهای سرمربیگری خود را از سر گرفت.

متأسفانه حتی بازبی نیز نتوانست جلوی ورود باشگاه به برهه ای از نزول و سراشیبی را بگیرد. بازبی هم یک بار دیگر باشگاه را تا کسب یک مقام هشتمی دیگر در لیگ هدایت کرد تا اینکه در انتهای فصل 1970/71، فرانک اوفارل Frank O'Farrell(مترجم: سرمربی ای که بعدها در همین دهه سرمربی تیم ملی ایران شد!) سکان هدایت باشگاه را بر عهده گرفت.

حال که (در سال 1968) پیروزی در اروپا محقق شده بود، یونایتد در حفظ این موفقیت به تقلا افتاد. تثلیث مقدس یا Holy Trinity متشکل از جرج بست، دنیس لاو و بابی چارلتون همگی در اوایل این دهه و بعد قهرمانی در اروپا اسیر تقدیرهایی مأیوس کننده شدند.

چارلتون، مردی که در دوران پس از سانحۀ مونیخ تالیسمن و برگ برندۀ باشگاه بود، در زمان قهرمانی اروپا 30 ساله بود و سن و سال به زودی بر وی غلبه می کرد. یونایتد از یک تیم پا به سن گذاشته رنج می برد و در اوایل دهۀ جدید خود را در ناحیۀ تقلا برای فرار از سقوط به دسته ی پایینتر مشاهده می کردند.

بابی چارلتون در آخرین سال حضورش در یونایتد

(مترجم با استناد به ویکیپدیا: در برهه هایی از اوایل دهۀ 70، چارلتون با دیگر سوپر استار های تیم مثل جرج بست و دنیس لاو صحبت نمی کرد، تا جایی که بست از حضور در بازی یادبود چارلتون برابر سلتیک امتناع کرد و عنوان کرد: "اگر در بازی یادبود شرکت کنم ریا کردم!"

چارلتون هرچند در یونایتد بازنشسته شد، ولی به عنوان سرمربی به تیم PNE پیوست و برای این تیم بازی نیز کرد)

تامی داکرتی Tommy Docherty در فصل 1971/72 سرمربیگری باشگاه را بر عهده گرفت (مترجم - داکرتی در میانۀ فصل 1972/73 سرمربیگری باشگاه را بر عهده گرفت). و به نظر می آمد که چارلتون جایی در نقشه های او ندارد، اگرچه باورها بر این بود که داکرتی نمی خواست مربی ای باشد که رأی به جدایی این اسطورۀ باشگاه صادر کرده باشد.

با 759 بازی و 249 گل، چارلتون در انتهای فصل 1972/73 بازنشسته شد. وی تا فینال لیگ قهرمانان 2008 نیز رکورد بیشترین بازی با پیراهن باشگاه را حفظ کرد تا اینکه در این بازی رایان گیگز در شبی که یونایتد برای سومین بار قهرمان اروپا شد (برابر چلسی) از رکورد چارلتون عبور کرد. رکورد 249 گل چارلتون همچنان و تا این تاریخ در اولدترافورد دست نخورده باقی مانده است. وی از سال 1984 در هیئت مدیرۀ یونایتد خدمت کرده است.

بست نیز که آفت نحسیهای خارج از زمین گریبانگیرش شده بود، دوران حضورش در یونایتد خیلی زودتر از موعد و در روز سال نوی 1974 به پایان رسید. در تاریخ مصور رسمی منچستر یونایتد The Official Illustrated History of Manchester United، یک نقل قول در مورد بست بیان شده است که گویای همه چیز است:

"این تقدیر بست بود که تنها حریفی که نتواند از چنگ او فرار کند، مشروب باشد، اما علی رغم فوت و افول تأسف آورش، جایگاه او در معبد خدایگان و اسطوره های فوتبال محفوظ خواهد ماند."

این حقیقتی تلخ در مورد بست و دوران ورزشیش بود. اواخر در جلسات تمرینی حاضر نمی شد و در یک مقطع نیز در سن 26 سالگی بازنشسته شد. برای برهه ای کوتاه در فصل 1972/73 پس از بازنشستگیش بازگشت، ولی شیوۀ زندگیش خیلی زود به دوران حضورش در اولدترافورد پایان داد. بست، پس از 6 فصل حضور به عنوان برترین گلزن یونایتد، باشگاه را در 1 ژانویۀ 1974 ترک کرد.

بست باقی دوران ورزشیش را با سپری کردن مقاطعی کوتاه در باشگاههای متعدد در کشورهای گوناگون سپری کرد. اعتیادش به الکل نهایتا دامنگیرش شد. بست در سال 2002 یک پیوند کبد انجام داد، ولی باز هم به نوشیدن مشروب ادامه داد. داروهایی که تجویز شده بودند تا بدنش پیوند کبد را قبول کند، به عفونت کلیه ش در اوکتبر سال 2005 منجر شدند. شرایطش روز به روز بدتر و بدتر شد تا اینکه بست در 25 نوامبر 2005، در اثر از کار افتادن چندین عضو بدن در سن 59 سالگی در گذشت....

جرج بست در آخرین سالهای حضورش در یونایتد

لاو نیز، آخرین عضو تثلیث، در انتهای فصل 1972/73 توسط داکرتی آزاد اعلام شد و با عقد قراردادی به منچستر سیتی پیوست. او در آن دربی معروف آخر فصل 1973/74 آن گل مشهور را وارد دروازۀ یونایتد کرد، گلی که به خاطر به ثمر رساندنش شادی نکرد چون فکر می کرد با آن گل باعث سقوط تیم سابقش به دستۀ پایینتر شده است. با این حال با نتایج دیگر روشن شد که یونایتد صرف نظر از نتیجۀ آن دربی در هر صورت به دستۀ دو انگلیس سقوط می کرد. لاو در انتهای همین فصل بازنشسته شد.

یونایتد شش سال پس از قهرمانی در جام اروپایی که مدتها (از زمان بچه های بازبی) به دنبال آن بود، به دستۀ دوم انگلیس سقوط کرد. اما یونایتد خیلی زود و در اولین فصل پس از سقوط به دستۀ اول بازگشت، با قهرمانی در لیگ دسته دو در فصل 1974/75. باشگاه از آن زمان تا به امروز هنوز به دستۀ پایینتر سقوط نکرده است. (مترجم: باشگاه منچستر سیتی از اون تاریخ یک بار قهرمان لیگ دسته دو شده سال 2001، یک بار هم سال قبلش تو پلی آف صعود از دسته سه پیروز شدن سال 1999 )

در سال 1977 یونایتد بار دیگر طعم موفقیت را چشید و داکرتی تیم را به فینال اف ای کاپ هدایت کرد، جایی که با دو گل جیمی گرینهوف و استوارت پیرسون یونایتد 2-1 بر لیورپول غلبه کرد و قهرمان شد. الکس استپنی، دروازه بان اسطوره ای که واکنش رشادتمندانه ش در فینال جام اروپایی در سال 1968 برابر اوزبیو نقشی کلیدی در قهرمانی یونایتد داشت، تنها عضو بازمانده از فینال 1968 در قهرمانی 1977 اف ای کاپ بود.

یونایتد و قهرمانی اف ای کاپ 1977

کمی پس از قهرمانی FA کاپ، داکرتی به دنبال بر ملا شدن رابطۀ نامشروعش با همسر فیزیوتراپیست باشگاه از سمت سرمربیگری یونایتد برکنار شد. دیو سکـ ـستون جای او را به عنوان سرمربی باشگاه گرفت.

با قهرمانی در اف ای کاپ، یونایتد جایگاهش را در بازی خیریۀ سال 1977 در برابر قهرمان لیگ یعنی لیورپول تضمین کرده بود، ولی دو تیم به تساوی رسیدند و در روزگاری که هنوز ضربات پنالتی تکلیف بازیها را روشن نمی کرد، دو تیم مشترکا قهرمان جام خیریه معرفی شدند. در آن فصل یونایتد در لیگ دستۀ اول دهم شد.

فصل بعد نیز یونایتد در لیگ به مقام نهم دست پیدا کرد و بار دیگر به فینال اف ای کاپ رسید، که این بار با شکست 3-2 برابر آرسنال از رسیدن به جام باز ماندند.

در مقایسه با  گذراندن دو دهه موفقیت خارق العاده تحت هدایت بازبی، یونایتد به نسبت دهه ای دردناک را سپری کرد. سقوط، صعود، و تنها یک تک قهرمانی در اف ای کاپ خلاصۀ این دهۀ یونایتد بود. پس از حضور در قلۀ فوتبال اروپایی در دهۀ گذشته، سالهای 1970 مأیوس کننده سپری شد.

اما از خوش اقبالی، مردی که قرار بود یونایتد را دوباره به قلۀ فوتبال هم در داخل انگلیس و هم در اروپا برگرداند، در همین دهه های 1970 سرمربیگری خود را شروع کرده بود. الکس فرگوسن اگرچه در انتهای سالهای 1970 کارش را با آبردین پیش می برد، ولی دهۀ آتی به اولدترافورد می آید تا برهه ای از موفقیتهای بی همتا را رقم بزند.

افتخارات:

قهرمانی دسته دو: 1974/75

قهرمانی اف ای کاپ: 1976/77

جام خیریۀ FA: 1977

منبع

هفته های قبل:

• هفتۀ اول: بررسی تاریخ یونایتد (نیوتن هیث) در سالهای 1878 تا 1899
  - هفتۀ اول - کلیک کنید -
• هفتۀ دوم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1900 تا 1909
  - هفتۀ دوم - کلیک کنید -
• هفتۀ سوم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1910 تا 1919
  - هفتۀ سوم - کلیک کنید -
• هفتۀ چهارم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1920 تا 1945
  - هفتۀ چهارم - کلیک کنید -
• هفتۀ پنجم: تاریخ منچستریونایتد سالهای 1945 تا 1957
  
  - هفتۀ پنجم - کلیک کنید -
• هفتۀ ششم: تاریخ منچستر یونایتد سالهای 1957 تا 1969
  - هفتۀ ششم- کلیک کنید -